Globale ontwikkeling

Tussen 6 en 9 jaar worden kinderen zich bewuster van hun lichaam en uiterlijk: ze vergelijken zich steeds meer met andere kinderen. De omgang tussen jongens en meisjes verandert; jongens spelen liever alleen met jongens en meisjes met meisjes. Ook komen op deze leeftijd de eerste verliefdheden voor. Vanaf 7 jaar gaan kinderen zich langzaam realiseren dat hun geslachtsdeel er niet alleen is om mee te plassen. Soms raken ze elkaar stiekem aan; ze weten dat het eigenlijk niet ‘hoort’.

Specifiek voor anorectale malformatie/de ziekte van Hirschsprung

Als uw kind zich meer bewust wordt van zijn lichaam, wordt het zich ook bewuster van de aandoening. En vooral van de lichamelijke verschillen met andere kinderen, indien deze zich voordoen. Uw kind wil er het liefst hetzelfde uitzien als andere jongens en kan daarom bijvoorbeeld sportlessen, kleedkamers en logeerpartijtjes willen vermijden. Op deze leeftijd is het natuurlijk nog vervelender voor uw kind om een ongelukje te krijgen.

Oplossingen

Help u kind om open te zijn over zijn aandoening. Hoe beter de omgeving weet wat er aan de hand is, hoe meer acceptatie er is. Een ziekte is niets om je voor te schamen, je kunt er ten slotte niks aan doen. Kinderen en jongeren kunnen denken dat iemand zelf schuld heeft aan de narigheid die hem overkomt, dus maak goed duidelijk dat dat niet zo is. Om met anderen hierover te kunnen praten, is het belangrijk dat uw kind snapt dat zijn anus/onderbuik er anders uitziet dan bij andere kinderen. Leg daarom goed uit wat er aan de hand is door bijvoorbeeld gebruik te maken van een plaatje en te vertellen: “Toen je geopereerd werd zat jouw poepgaatje dicht. De dokter heeft het via een operatie open gemaakt.”

De openheid helpt u en uw kind om oplossingen te zoeken voor lastige situaties en afspraken te maken met school en andere betrokkenen (zie ook de informatie hierover bij 0-4 jaar). Als ouder kan u uw kind leren om vervelende of nare vragen van andere kinderen te beantwoorden. Oefen een simpel antwoord, bijvoorbeeld: “Ik ben daar geopereerd, want ik kon niet goed poepen. Mijn darmen werkten niet helemaal goed en daarom heb ik een stoma gekregen, dan komt de poep uit de darm in een zakje. Ik poep in een zakje en ga naar de wc om het zakje te verwisselen.” Tevens kunt u samen bedenken waar de privacy grens ligt voor uw kind. Leer uw kind andere kinderen te vertellen: “en verder praat ik er liever niet over, dat vind ik vervelend”. Veel kinderen denken dat zij van alles publiekelijk moeten delen  maar het omgekeerde is waar. Je hoeft zaken betreffende ziekte etc. niet te delen als je dat niet wilt. Jouw medisch dossier is privé. Van sommige zaken is het wel handig om anderen te informeren omdat je anders geroddel krijgt of mensen laten hun eigen fantasie op de loopt (en verzinnen dan altijd dingen over jou die niet waar zijn – maar geloven zelf hun eigen fantasieën). Vind u het als ouder lastig om zelf de grens te bepalen of samen met uw kind de grens te bepalen, dan kan u hulp van psycholoog / pedagogisch medewerker / maatschappelijk werker uit het ziekenhuis hierbij om hulp  vragen.

Kinderen die iets afwijkends hebben aan hun lichaam krijgen van andere kinderen nog al eens te horen dat dat “stom” is of “zielig”.  Bespreek met uw kind hoe zij hierop kunnen reageren. Bijvoorbeeld door te zeggen: “Wat vindt jij van jezelf?” Vind je jezelf stom? Ben je zielig? Maakt duidelijk dat het kind niet stom is of zielig: stom: noem positieve karaktereigenschappen zoals “je bent slim”, “je bent grappig, je hebt gevoel voor humor” , “je bent lief”, “je bent dapper” en “je bent een doorzetter”. Maak tevens duidelijk dat uw kind niet zielig is: je kan naar school, je kan voetballen, je kan enzovoort. Benoem dat er heel veel kinderen zijn die een lichamelijk afwijking of ziekte met problemen en beperkingen hebben. Wanneer uw kind een negatieve reactie krijgt van andere kinderen op hun ziekenhuisbezoek, kunnen zij bijvoorbeeld het volgende antwoorden: “ik vind het niet zo erg om naar het ziekenhuis te gaan, ik ben niet bang voor de dokter”. “dan heb ik af en toe een middagje vrij en ga ik met mama na afloop een ijsje eten – dat is altijd heel gezellig”.

Veel kinderen hebben nog moeite om zich te verplaatsen in de ander en beseffen dus niet goed hoe pijnlijk/kwetsend het is wat zij doen. Ouders hoeven niet te straffen, wel uitleggen. Als kinderen blijven pesten dan natuurlijk wel straffen of andere maatregelen nemen. Trekt uw kind zich terug, schaamt het zich, wordt het gepest, is het verdrietig? Praat erover met uw kind. Het is belangrijk om het bespreekbaar te maken, want kinderen met een afwijking of chronische ziekte worden regelmatig geconfronteerd met onbegrip, ontactische of onaardige opmerkingen of flauwe grappen. Leer uw kind hoe hij hier het beste op kan reageren en grenzen stelt. Als ouder van een kind met een afwijking, mag u van de school verwachten dat de school hun kind beschermt. Schakel zo nodig een deskundige in om uw kind te helpen zijn/haar weerbaarheid te versterken.

Meer weten?

Over seksuele voorlichting aan kinderen

Over pesten en weerbaarheid van kinderen

Over de ervaringen van kinderen van 6-9 jaar met de Ziekte van Hirschsprung